ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ"

Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης. Μια φράση μαγική. Που κλείνει σε τρεις λέξεις παιδικές αναμνήσεις, προσμονή, ενθουσιασμό, καινοτομία, ψυχαγωγία και κυρίως την ιστορία της Θεσσαλονίκης στο πέρασμα οκτώ δεκαετιών. Με συγκίνηση και μνήμες που ξεπηδούσαν ατίθασες από την οθόνη πλημμύρισε η αίθουσα «Παύλος Ζάννας» του κινηματογράφου «Ολύμπιον», το Σάββατο το πρωί, κατά την προβολή του ντοκιμαντέρ «Ιστορίες της Έκθεσης», στο πλαίσιο του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. 

Το ντοκιμαντέρ, το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΘ-Helexpo, Κυριάκου Ποζρικίδη, εστιάστηκε χρονικά σε δύο περιόδους: στα πρώτα της χρόνια, από τη γέννησή της το 1926 μέχρι το 1940 και τη διακοπή της κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη χρυσή εποχή της, από την επανεκκίνηση το 1951 έως το 1974. 

Στο πρώτο μέρος προπολεμικοί επισκέπτες της Έκθεσης –η Ελένη Τέλλογλου-Βαλταδώρου, ο Αριστείδης Ποζρικίδης και ο Νικόλαος Δίγκας-Χαρδαλιάς- περιέγραψαν πώς ως παιδιά ανέμεναν κάθε Σεπτέμβριο τη ΔΕΘ, αφού στο μυαλό τους ήταν ταυτισμένη τόσο με την ολοήμερη διασκέδαση όσο και με την προσδοκία ότι θα έβλεπαν κάτι παράξενο, αυτό που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ. Οι πρώτες μάσκες για χημικό πόλεμο, η πρώτη ζωντανή εγχείριση σκωληκοειδίτιδας στο περίπτερο του Ερυθρού Σταυρού, το κέρινο ομοίωμα γυναίκας με φυματίωση να αγκομαχά, όλα συνδυάζονταν με έναν τρόπο αρμονικό και έκαναν τον κόσμο να επιστρέφει κάθε μέρα στην Έκθεση, για να δει όσα περισσότερα μπορούσε.  

Τρακτέρ που έπιαναν κουβέντα με τους επισκέπτες, πλυντήρια που έπλεναν χωρίς νερό, το πρώτο κλιματιστικό, αστροναύτες, τα τελευταία μοντέλα των μεγαλύτερων αυτοκινητοβιομηχανιών, ο φραπές που γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Σεπτεμβρίου, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, η πρώτη εκπομπή της τηλεόρασης, το Φεστιβάλ Τραγουδιού και όλα αυτά με φόντο την… Disneyland της χώρας, με τα συγκρουόμενα, τις ιπτάμενες καρέκλες και τον Γύρο του Θανάτου, να γοητεύουν μικρούς και μεγάλους. 

Το 1966 σε μια πόλη 300.000 κατοίκων 1.600.000 επισκέπτες πέρασαν τις πύλες της ΔΕΘ, μέγεθος ενδεικτικό της διείσδυσης της Έκθεσης σε όλη τη χώρα, σε πόλεις και χωριά. 

«Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τη Θεσσαλονίκη, χωρίς να σκεφτούμε την Έκθεση» παραδέχονταν οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ. Από τον τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο, τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό και τον ηθοποιό Κώστα Βουτσά, μέχρι τον επιχειρηματία Παύλο Κοντέλλη, τον βετεράνο ποδοσφαιριστή Αντώνη Αντωνιάδη, τον τραγουδιστή Πασχάλη, τον ζωγράφο Γιάννη Σταύρου και πολλούς ακόμη, όλοι είχαν μια ιστορία να διηγηθούν για την Έκθεση. «Κι όταν η Έκθεση τέλειωνε, η μουντάδα και η μελαγχολία επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη. Όπως όταν από ένα δαχτυλίδι φεύγει η πέτρα και μένει μια τρύπα».

«Είμαστε όλοι μέλη της μεγάλης οικογένειας της ΔΕΘ. Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι μια σημαντική δουλειά που βασίστηκε στο έργο του Κυριάκου Ποζρικίδη, ο οποίος αναδεικνύεται σε ιστορικό της Έκθεσης» σημείωσε λίγο πριν από την προβολή ο πρόεδρος της ΔΕΘ-Helexpo, Τάσος Τζήκας. Τόνισε δε πως η προσπάθεια της σημερινής διοίκησης να επιστρέψει η πόλη στη ΔΕΘ, πέρα από τον επιχειρηματικό της χαρακτήρα, έχει επίσης μια ιστορική και συναισθηματική πλευρά. 

Τη σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ έκανε ο Μανώλης Ζανδές, το σενάριο και την αφήγηση ο Κώστας Μπλιάτκας, την έρευνα και το ρεπορτάζ ο Δημήτρης Παπαγρηγορίου, στην κάμερα ήταν ο Άγγελος Δέληγκας, το μοντάζ έγινε από την ideART Karamanlidis, ενώ η παραγωγή ήταν της PROPAGANDA.